MADARIAGA DORRETXERA EGINDAKO TXANGOA

Ostiralean, urtarrilak 18an, Madariaga Dorretxera joan ginen. Hiru gela joan ginen, 6.C, 6.E eta hirurok.
Aurreko egunean 6.A eta 6.D gelek egin zuten txangoa.

Bidaiak gutxi gorabehera ordu bat iraun zuen, baina autobusean ez zegoen aspertzerik abesten eta
jolasten eman genuelako bidai osoa.

Iristerakoan, hiru taldetan banandu gintuzten, gelaka. Gure monitoreak Koldo zuen izena, oso jatorra
zen eta oso ondo azaltzen zuen dena.

Lehenik, Urdaibaiko padurara joan ginen eta bertan zegoen etxolatxo batean sartu ginen. Autobuseko
bikote berdinetan, prismatikoak txandakatzen gindoazen txoriak ikusteko.

Paduratik jarraitu genuen ibiltzen eta landare inbaditzaile batzuk zeuden tokira heldu ginen. Informazio
asko eman zigun beraiei buruz eta galdera asko egin zizkigun. Horietako landare inbaditzaile bat
Panpa-lezka zen. Esan digu espezie inbaditzaile horiek gure herrialdera etortzearen errudunak gizakiak
garela, nahiz eta ez konturatu.

Gero, autobusera igo eta dorretxera joan ginen, bertan hamaiketakoa jateko. Indarrak hartu genituenean
hiru pantaila erraldoi zeunden gela batera eraman gintuzten eta biodibertsitatea zer den azaldu ziguten.
Bio aurrizkiak bizitza esan nahi du, eta dibertsitateak bakoitza desberdina dela. Orduan,
biodibertsitateak gizaki bakoitza desberdina dela esan nahi du.

Ondoren, jarraian zegoen gela batean sartu ginen. Han laukiak zeunden eta bertan animalia
desberdinen irudiak. Intsektu makilak ere bazeuden eta Koldok bat hartu eta gure eskuetan edukitzen
utzi zigun. Lauki batean, arrautza baten irudia zegoen eta hiru behatoki ere. Bazegoen baita, kobatxo
bat zuen bat eta ondo ikusten ez bagenuen ere, barruan geko bat zegoela iruditu zitzaigun.

Geroago, Koldok, kanguruek hankak eta besoak horrela zergatik dituzten azaldu zigun. Horretarako,
lau hanketan jartzeko esan zigun. Antzina, belarra jaten zuten zorutik, baina siku geratu zen eta orduan
zuhaitzetako hostoak, fruituak, loreak... jan behar zituzten. Altxatzean oreka mantentzeko buztana
erabiltzen dutela esan zigun.

Jarraian, akuario batera joan ginen. Bertan, arrainak ikusi eta gero, kupula antzeko batean sartuta
zegoen landare bat erakutsi zigun Koldok. Kupulak ura zuen, baina ez zegoen guztiz beteta landareak
oxigenoa ere behar zuelako. Barruan, ganbak zeunden eta landarearen adarretako janaria hartzen zuten.
Gizakiok bezala, gorputzak behar ez duena kanporatu eta hondakin horiek landareak hartzen zituen.

Gero, elikaduraren kate batzuk erakutsi zizkigun Koldok eta beherago zeudenak handienak eta
arriskutsuenak zirela ondorioztatu genuen. Gu behean eserita geundenez gizakiok elikadura katea
kontrolpean daukagunak garela jakin genuen.

Azkenik, dorretxeko tokirik garaienera igo ginen eta han teleskopio batzuekin ingurua begiratu genuen.
Hurbil, erloju erraldoi bat zegoen eta bi istorio kontatu zizkigun hari buruz.

Batak esaten zuen gizon batek Busturia izeneko herriarentzako egin zuela erloju hura.

Eta besteak gizon bat beti mozkortuta eta ordu ezegokian itzultzen zela etxera. Orduan, bere emazteak,
nazkatuta, erloju hura eraiki zuela bere gizonak ikus zezan zer ordu zen eta jakin zezan noiz itzuli etxera.
Bertan, Koldori eskerrak eman eta autobusera abiatu ginen.